Μη με ρωτάς...

Μη με ρωτάς γιατί άνθισαν τα σύννεφα
τούτο το δείλι
κι ο ήλιος βιάστηκε
τα πιο γλυκά του χρώματα ν' αφήσει
σ' έναν απίστευτα φιλόξενο ουρανό
που μοιάζει με ζεστή αγκαλιά...
μη με ρωτάς
γιατί φτάνει ντυμένη γιορτινά
απόψε η νύχτα
σαν μάγισσα και σαν θεά
έτοιμη να σκορπίσει θαύματα...
ούτε γιατί νωρίτερα τούτο το απόβραδο
άναψαν τα πιο λαμπρά
που έχεις δει ποτέ σου αστέρια
με μια παράδοξη κι αναίτια προθυμία
χρυσή βροχή να γίνουν και να πέσουν
στο άκουσμα της πιο βαθιάς σου ευχής...
Δεν έχω απάντηση...δεν ξέρω...
μόνο που να...
κάθε φορά που η Αγάπη κάνει υπέρβαση
που υψώνεται πάνω από από μένα
πάνω από σένα
και φτάνει με της νίκης τα φτερά σ' Εμάς
θαρρώ ξαναγεννιέται ο κόσμος
κι όλα ημερεύουν
κι όλα γλυκαίνουν
κι έτσι απλά γίνονται δυνατά
όλα τ' αδύνατα...

Μαρία Γασπαράτου