
όταν στο βάθος των παράλληλων δρόμων
σαν από θαύμα βρεθεί μιά ένωση,
όταν στον ίδιο ουρανό μέσα από σκέψεις κοινές
θα πετάμε τις νύχτες
και δε θα είναι από κερί
φτιαγμένα τα φτερά μας
να λιώνουν λίγο λίγο κάθε ανατολή,
όταν οι λέξεις μου
θα βρίσκουν μέσα σου ένα δρόμο
δίχως εμπόδια χωρίς διακλαδώσεις
και σήματα απαγορευτικά
ευθύ και ανοιχτό
σαν φωταγωγημένη λεωφόρο
να μη χάνονται...
να ταξιδεύουν πάνω της
και με ευκολία να φτάνουν στην ψυχή,
όταν κάποια ευλογημένη άνοιξη
καθώς θα φεύγει
δε θα 'χει αφήσει πίσω της ούτε ένα δάκρυ,
τότε...ίσως να βρουν ξανά για μας
το αλλοτινό τους άρωμα τα καλοκαίρια
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου