
Δε θέλω άλλο να ανιχνεύω απουσίες
να ερμηνεύω μηνύματα ασαφή
να μετρώ τα κενά
ανάμεσα σε σήματα αμφίβολα
να ψάχνω την καλή πλευρά
να ξύνω τη σκουριά
τα δάχτυλά μου να ματώνω
να βρω κάτω απ' το σκόπιμα εμφανές
τα ίχνη κάποιας διφορούμενης αλήθειας...
ν' αποτινάξω θέλω
από τη σκέψη μου κι απ΄την ψυχή
τα εθιστικά δεσμά
κάθε παραισθησιογόνας αυταπάτης...
να ησυχάσω θέλω...
ν' αποσυρθώ
στης μοναξιάς μου το ξεκάθαρο
και έντιμο τοπίο
εκεί που είναι το μαύρο μαύρο
και το λευκό λευκό
χωρίς ομίχλη κι ακαθόριστες σκιές
χωρίς ελπίδες και δίχως προσμονές
μες στη δική μου
την αδιαμφισβήτητη ελευθερία...
να ερμηνεύω μηνύματα ασαφή
να μετρώ τα κενά
ανάμεσα σε σήματα αμφίβολα
να ψάχνω την καλή πλευρά
να ξύνω τη σκουριά
τα δάχτυλά μου να ματώνω
να βρω κάτω απ' το σκόπιμα εμφανές
τα ίχνη κάποιας διφορούμενης αλήθειας...
ν' αποτινάξω θέλω
από τη σκέψη μου κι απ΄την ψυχή
τα εθιστικά δεσμά
κάθε παραισθησιογόνας αυταπάτης...
να ησυχάσω θέλω...
ν' αποσυρθώ
στης μοναξιάς μου το ξεκάθαρο
και έντιμο τοπίο
εκεί που είναι το μαύρο μαύρο
και το λευκό λευκό
χωρίς ομίχλη κι ακαθόριστες σκιές
χωρίς ελπίδες και δίχως προσμονές
μες στη δική μου
την αδιαμφισβήτητη ελευθερία...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου