Τα μισά μου ποιήματα

 Είναι κι εκείνα τα μισά μου ποιήματα

όλο παράπονο που ατέλειωτα έμειναν.

Κάθε φορά που τη σελίδα αλλάζω 

προσπερνώντας τα

μικρές ακούγονται αδύναμες φωνούλες 

και κλαψουρίσματα.

Κάποτε νιώθω πως δεν τ΄ αντέχω 

κι όλο το χέρι απλώνω να τα σχίσω,

μα κάτι μέσα μου με σταματά

και τ' αγκαλιάζω στοργικά 

και σε μια ήσυχη γωνίτσα της ψυχής 

με τραγουδάκια παιδικά τα νανουρίζω.

Τα ατέλειωτά μου ποιήματα

που μια βαθιά κι ανεξιχνίαστη αιτία

τα άφησε μισά.

Είναι ίσως που τις αλήθειες τους φοβάμαι

πάνω στο άσπρο μου χαρτί να δω,

αυτές που εγκυμονούν 

και που στους τελευταίους πάντα στίχους μου 

γεννάνε...

είναι που ακόμα ίσως έτοιμη δεν είμαι

κατάματα να δω τον άλλο

τον μακρινό 

τον ξεχασμένο μου εαυτό.

 

Μαρία Γασπαράτου