
Σαν κάτι να άλλαξε στον κόσμο;
Σα να μην είχε το γνωστό
άπλετο φως του Ιούλη η μέρα;
Σα να 'γειραν τα δέντρα τις κορφές τους
σε μιά υπόκλιση... σ' έναν αποχαιρετισμό...
σε μιά κίνηση που δηλώνει παραίτηση
μα και συνάμα αποδοχή
κάποιου αναπόφευκτου τέλους;
Νιώθεις κι εσύ πως κάπως πιο νωρίς
ήρθε απόψε το δείλι;
Ότι πριν έρθει καν η νύχτα
κάπως περίεργα σκοτείνιασε;
Πως κάτι αναπάντεχα έφυγε
χωρίς επιστροφή;
Είναι που ατέλειωτοι έμειναν κάποιοι στίχοι...
Είναι που χάθηκε χθες ένας ποιητής...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου