Οι σιωπές σου

Τις αγαπώ τις σιωπές σου
γιατί είναι δικές σου
και κάθε τι δικό σου τ' αγαπώ...
δε νιώθω μήτε θλίψη μήτε αμφιβολία
καμιά αγωνία δε μου προκαλεί
κάποια μεγάλη παύση ανάμεσα στις λέξεις
το βλέμμα σου όταν χάνεται
σε δρόμους που δεν ορίζω
ούτε ζηλεύω τα ταξίδια της σκέψης σου
τα καταφύγια της ψυχής σου
τα πρόσωπα που συναντάς νοερά
τα λόγια σου που δεν ακούω
τα άγνωστα σε μένα τοπία
κι όλα όσα μέσα σου
γεννιούνται συναισθήματα...
ποτέ τι σκέφτεσαι δε σε ρωτώ
δεν έχω φόβο πως από τις στιγμές μας
σε χάνω...
δεν απαιτώ στου μυαλού σου τις πτήσεις
να με παίρνεις μαζί σου...
τις αγαπώ τις σιωπές σου
γιατί αυτό θα πει αγάπη...
ν' ανθίζει μέσα της αβίαστα
και δίχως ενοχές η ελευθερία...

Μαρία Γασπαράτου