Από τούτο το περίεργο καλοκαίρι λείπεις...βήματα πάνω στη άμμο τα ίχνη σου
που μ' ευκολία σβήνουν
ενός καυτού Ιούλη τ' απραγματοποίητα...
παγιδευμένα όνειρα στο κέντρο της γιορτής
μες στη χρυσή αγκαλιά του ήλιου
σχέδια που μείναν στα χαρτιά
εγκλωβισμένα συναισθήματα
στη μέγγενη του φόβου
επιθυμίες που πνίγηκαν
σε μια κουκκίδα στην υδρόγειο...
"Δε ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό"
σου ψιθυρίζει με πικρία ο ποιητής...
"κι εγώ δεν ξέρω"... απαντάς
κι ακουμπάς τ' ακροδάχτυλα στον ώμο
με στοργή να χαϊδέψεις τα σπασμένα φτερά...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου