Εκεί μακριά μου...

Τίποτα ποτέ δε ζητάς...
Στέκεις εκεί μακριά μου...
σαν ήλιος σε χειμωνιάτικο φόντο...
μόνο το φως σου μου στέλνεις...
λέξη δε λες...
κι όμως νιώθω τη σκέψη σου
σα χάδι στα μαλλιά μου...
σαν τρυφερό φιλί στα χείλη...
σαν άρωμα μαγιάτικου τριαντάφυλλου...
σαν πεταλούδας φτερούγισμα
στην ψυχή...
Εκεί μακριά μου...
σε μια αναγκαία κι ασφαλή απόσταση...
Εγώ καράβι σε λάθος πλεύση
κι εσύ αναμμένος φάρος...
για μένα μόνο...
με σώζεις τις νύχτες
από της άγριας θάλασσάς μου
τους ύφαλους...
Χωρίς ελπίδα
και δίχως όνειρο...
και με μιά πίστη παράδοξη...
εκεί μακριά μου...
στην άκρη της ζωής μου...
σαν γαλάζιο κυκλάμινο
στην άκρη ενός γκρεμού...
έτσι...
να δίνεις χρώμα στο γκρίζο...
ζωής σημάδι στην πέτρα...
εκεί μακριά μου...
υπάρχεις...
σαν υποψία άνοιξης...

Μαρία Γασπαράτου