Ως τώρα πίστευα κι εγώ,
πως απ' τα βάθη μιας ευαίσθητης ψυχής
γεννιούνται οι στίχοι...
πως κάποια μαγική στιγμή
διαλέγει η ποίηση,
βροχή να γίνει,
της έμπνευσης τους σπόρους
να ποτίσει
και σαν λουλούδια ευωδιαστά
να γεννηθούν οι λέξεις,
στις εύφορες καρδιές των ποιητών.
Ως τώρα έτσι πίστευα,
έτσι νόμιζα,
έτσι ήξερα...
Μα πια δεν είναι έτσι...
Ήρθε στην τέχνη η ανατροπή...
ήρθε το περιβόητο chatGPT...
κι ο κόσμος γέμισε "ποιητές"
δίχως συναίσθημα,
δίχως ψυχή
και δίχως έμπνευση...
Ψεύτικα όλα...
κι είναι πικρό... πολύ πικρό
που το αυθεντικό,
απ' το κάλπικο δεν ξεχωρίζει....
Φοβάμαι αλήθεια...
Μήπως κάπου εδώ
έφτασε πλέον η στιγμή
που όλα τελειώνουν
για την Ποίηση;

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου