Πολύχρωμα φέιγ βολάν
πετούν τα δέντρα...
κόκκινα, κίτρινα, μπορντό
και καφετιά.
Μία περίεργη γιορτή αρχίζει...
χορεύει με τον άνεμο η φύση,
ερωτικά κι ανάλαφρα,
το τελευταίο της βαλς.
Σφυρίζει χαρωπά ο αέρας
κρατώντας τον ρυθμό
κι όλα, θαρρείς
μέσα από τη φθορά τους,
εκπέμπουν μια παράξενη χαρά.
Ήρθε ο Νοέμβρης
με μολυβένια σύννεφα
και με βροχές...
Μα δες...
από το μελαγχολικό ουρανό του,
όμορφες μέρες ξεγλιστρούν...
χρυσές ακτίνες δραπετεύουν,
ίχνη μελένια ζωγραφίζουν
σ' ό,τι αγγίζουν
και στην ψυχή μου,
για κάτι απροσδιόριστο,
κάποια γλυκιά αφήνουν προσμονή.
Πόσο παρήγορο είναι αλήθεια
που επιμένει
και δε νικιέται εύκολα το φως!
Μαρία Γασπαράτου

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου