Στη μέση της διαδρομής

 Έφτασε ο χρόνος στα μισά 

κι τίποτα απ' αυτά

που είπες στην αρχή ότι θ' αλλάξεις, 

δεν άλλαξες.

Στη μέση της διαδρομής, 

σ' ένα καράβι με υψωμένα τα πανιά,

ειρωνικά ο Ιούνης σε κοιτάει...

"Φύσα αγέρα"... φωνάζει...

"δεν είναι τόπος εδώ...

τα ίδια πάλι και τα ίδια

κι αυτή σκυμμένη στα χαρτιά της

και σήμερα σχέδια κάνει 

σαν χθες και σαν προχθές

σαν πέρσι και σαν πρόπερσι

σαν τώρα.

Πού είναι λοιπόν τα χρώματα;

Οι θάλασσες που είναι;

Οι ουρανοί;

Οι απέραντοι ορίζοντες;

Τα όνειρα πού είναι;

Λέξεις μονάχα διάσπαρτες,

σκόρπια νοήματα,

άχρηστα λόγια...

ζωή χαμένη σε στίχους φυλακές...

κι ο ήλιος λάμπει τόσο!

Φύσα αγέρα...φύσα...

γοργά να φύγουμε...

μονότονα, μουντά τοπία

στο φως το άγιο του καλοκαιριού,

είναι ιεροσυλία".

Μαρία Γασπαράτου