"Θα φύγω είπες"

 Έσταζαν πάνω μας τα αλμυρίκια,

του ανοιχτού πελάγου το παράπονο...

δάκρια θαλασσινά...

Tο μοιρολόι του ανέμου, 

σιγοντάριζε, 

του δειλινού την άκρατη μελαγχολία...

νότες θαρρείς 

κάποιας θλιμμένης φυσαρμόνικας,

ακούγονταν από μακριά.

"Θα φύγω" είπες

κι ολόκληρο το καλοκαίρι πάγωσε.

Μια εικόνα ξεφτισμένη έγινε

σ' ένα βιβλίο παλιό, 

που κάποιο χέρι βάναυσο, 

έσχισε ανελέητα 

τις τελευταίες του σελίδες.

"Θα φύγω" είπες...

κι έμεινε εκείνος ο Αύγουστος μισός...

Μαρία Γασπαράτου