Όταν χαμογελάει ένα παιδί,
κάπου στον κόσμο μια ελπίδα,
γιατρεύει τα σπασμένα φτερά της.
Μες στα φιλόξενα μάτια του,
γεννιέται το θαύμα.
Αγνή η ψυχή του κι άδολη,
το αγκαλιάζει με στοργή,
το ταϊζει με πίστη,
το ανασταίνει με όνειρα.
Κι έπειτα...
έπειτα θέλει προσοχή
να μη χαθεί το θαύμα,
σε βρόμικους τόπους,
σε ύποπτους δρόμους,
σε υγρές φυλακές...
κι αν καταφέρει να σωθεί
σ' αυτή την άγρια εποχή,
που ό,τι αθώο το σκοτώνει,
κάτι απρόσμενα αλλάζει...
κάτι στον κόσμο,
γίνεται ξάφνου πιο όμορφο.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου