Δε σ' αγαπάω για τις μέρες της χαράς

 

Δε σ' αγαπάω για τις μέρες της χαράς,

που ο κόσμος μου είναι φωτεινός

κι εσύ σαν ήλιος λάμπεις
πάνω απ' τη ζωή μου...
ούτε για τα χαμόγελα
που τόσο γενναιόδωρα σκορπάς
σαν μισοφέγγαρα γλυκά,
τα βράδια του έρωτα.
Δε σ' αγαπώ για τα ταξίδια που με πας,
όταν το βλέμμα μου
στο βλέμμα σου βουλιάζει.
Δε σ' αγαπώ για τα φιλιά,
τις αγκαλιές, τα χάδια
και για τα μαγικά, 

δικά μας καλοκαίρια,
που ξαναγίνομαι παιδί
μαζί σου μόνο.
Όχι δε σ' αγαπάω για τις μέρες της χαράς...
μα σ' αγαπώ για τις βροχές
και για τις ώρες που πονάω...
για τα πυκνά σκοτάδια μου
και για τα γκρίζα πρωινά 

που όλα μοιάζουν άδεια
και εσύ είσαι εδώ κοντά μου...πάντα...
Για αυτά τα χέρια
που αγγέλου γίνονται φτερά
και μ' αγκαλιάζουν απαλά
λες κι είμαι από γυαλί,
κάποιες φορές
που νιώθω πως θα σπάσω.
Για την ψυχή μου,
που λες κι είναι ψυχή σου
την κρατάς όταν λυγίζει
και νιώθω πως τη χάνω
και για τους δαίμονες μου που νικάς.
Όχι δε σ' αγαπάω για τις μέρες της χαράς...
μα σ' αγαπώ για τις βροχές
και για τις ώρες που πονάω...
κι εσύ είσαι εδώ κοντά μου...πάντα...

Μαρία Γσπαράτου 

12/7/2017