Ένα ξύλινο σπαθί

 Ανέτοιμη ήμουν εντελώς

για μάχες τέτοιου είδους.

Είχα μονάχα ένα ξύλινο σπαθί 

κι είπα: 

"Μ' αυτό θα πορευτώ,

μ' αυτό θα πολεμήσω."

Λύγισα κάμποσες φορές...

ψέματα δε θα πω... 

ποτέ τόσο γενναία δεν υπήρξα...

και άλλες τόσες ένιωσα 

ότι δεν είχα άλλη επιλογή

από το να παραδοθώ, 

στην άκρη πάντα ενός γκρεμού,

στο χείλος μιας αβύσσου... 

ένα του ανέμου φύσημα 

θα ήταν αρκετό

κι ίσως κάποιες στιγμές να το 'θελα, 

να πάψω πια να μάχομαι

και ήσυχα να σβήσω.

Όμως δεν έπαψα ποτέ...

κι  είχα μονάχα ένα ξύλινο σπαθί...

μα ήταν εκείνη μέσα μου η φλόγα 

που σιγόκαιγε...

αγάπης λάβαρο,

πηγή ζωής,

ψυχής ασπίδα.

Μαρία Γασπαράτου