Απλωμένα όνειρα

Στου Νοέμβρη τις πρώτες βροχές,

έλα να πλύνουμε τα όνειρά μας,

που λερώθηκαν

σε βρώμικους δρόμους,

που πληγώθηκαν 

σε άνισες μάχες

και ματώθηκαν 

σ' αιχμηρούς συμβιβασμούς...

να γίνουν πάλι αστραφτερά 

σαν καινούρια...

κι έπειτα θα προσμένουμε 

ώσπου να βγει ο ήλιος,

τρυφερά να τ' απλώσουμε 

στις χρυσαφιές του αχτίδες,

ήσυχα να στεγνώσουν.

Απλωμένα όνειρα 

πάνω απ' τον κόσμο...

κάτω απ' τον ήλιο...

να στραφταλίζουν,

να αναπνέουν, 

να ζωντανεύουν.

Κάποιο Νοέμβρη, 

όλα θ' αλλάξουν ...

θα δεις...

Μαρία Γασπαράτου