Αυτή η άνοιξη

Αυτή η άνοιξη με τρόμαξε

με τα περίεργα 

σαρκοφάγα άνθη της...

κι ο άνεμος 

αντί να φέρνει ρόδων ευωδιά,

ένα άρωμα φέρνει βαρύ

από λιβάνι.

Δε λέει να κοπάσει πια

η πυκνή βροχή

που σαν καυτό μολύβι,

από ένα σύννεφο ατσάλινο, 

πάνω μας πέφτει...

κι όσο κι αν μας υπόσχεται 

λιακάδες ο ουρανός,

με νικητήριες ιαχές 

το γκρίζο παρελαύνει...

και προσπαθώ ν' αφουγκραστώ, 

πουλιών, ειρηνικά 

κι ελπιδοφόρα κελαηδήματα, 

μα ακούω μόνο εχθρικά ουρλιαχτά 

άγριων λύκων.

Άραγε έχει κάποιο νόημα 

ετούτη η προσμονή

ή μήπως πάλι ο καιρός 

θα μας προδώσει

κι ό,τι μας έταξε κάποια βραδιά

μια μεθυσμένη ελπίδα,

θ' αποδειχτεί πως ήτανε

ακόμα μια ουτοπία;

Μαρία Γασπαράτου