2022

 Μ' αγάπη σ' αποχαιρετώ,

μ' ευγνωμοσύνη...

και κάποιες πίκρες που μου έδωσες,

αλήθεια, τις ξεχνώ.

Βράδιασε κι ήδη ετοιμάζεσαι 

να φύγεις... 

Όταν του ρολογιού οι δείκτες,

12 σημάνουν, 

να μη σε βρουν εδώ.

Με νοσταλγία θα σε θυμάμαι

σαν ένα φίλο, 

που σε ώρες δύσκολες

δίπλα μου στάθηκε,

έκανε όμορφες τις μέρες μου,

τις νύχτες μου γλυκές

και στην ψυχή μου έφερε

μια απρόσμενη γαλήνη.

Δυο λόγια θέλω να σου πω,

προτού σου πω αντίο...

Τα ίχνη που άφησες, 

θα τα κρατήσω μέσα μου 

σαν φυλαχτό 

για να θυμάμαι ότι κάποτε, 

βάλσαμο μπορεί να γίνεται ο χρόνος

σε ανοιχτές πληγές...

δώρο, 

όταν δε σου 'χει μείνει τίποτα...

ζωής ξεκίνημα, 

εκεί που λες 

πως όλα έχουν τελειώσει...

χαμόγελο σε χείλη άκαμπτα

που ξέχασαν πώς να χαμογελούν.

Μες στην καρδιά μου οδηγός,

ελπίδα, 

πεπρωμένο, 

για πάντα χαραγμένο 

θα μείνει τ' όνομά σου

"2022"...

Αντίο...

Μαρία Γασπαράτου