Φεύγει ο Νοέμβρης

Φεύγει ο Νοέμβρης 

κι έχεις την αίσθηση

πως φεύγουν μαζί του 

πολλά... 

πολλά αθώα κι όμορφα,

που πάσχιζαν να κρατηθούν,

πάνω τους ν' ακουμπήσει,

πριν καταρρεύσει εντελώς 

αυτός ο κόσμος.

Αναμενόμενες, 

τούτες τις γκρίζες εποχές,

είναι οι απώλειες.

Κι έξω ακούς; 

Ένας χειμώνας άγριος

βρυχάται σαν θηρίο 

που πλησιάζει...

μα εγώ

θα κλείσω πόρτες και παράθυρα,

η παγωμένη ανάσα του 

να μη μ' αγγίξει,

να μη μ' αιφνιδιάσει η καταχνιά...

κι έπειτα

πάνω στο νοτισμένο τζάμι μου

θα ζωγραφίσω έναν ήλιο 

κι ένα κλωνάρι κερασιάς,

να βρει τόπο ζεστό

να 'ρθει, 

φωλιά να χτίσει 

η ελπίδα.

Μαρία Γασπαράτου