Σιωπή

 Θα πάψω πλέον να μιλώ...

τα χείλη θα σφραγίσω... 

κι αφού αδερφή θα κάνω τη σιωπή, 

θα την ορκίσω 

να μη με προδώσει.

Τις λέξεις που θα επαναστατούν,

μια μια θα τις δολοφονώ,

την ώρα που εκδικητικά

και βίαια 

θα μου καιν τον ουρανίσκο.

Δε θα παρασυρθώ απ' της ψυχής 

τα ξαφνικά ξεσπάσματα...

κι αυτήν θα την δαμάσω.

Μ' όλων των άσημων ποιητών

τα καταδικασμένα ποιήματα

θα την αποκοιμίσω...

να 'ναι ο ύπνος της βαθύς

και δίχως όνειρα...

Kάποιες φορές 

όταν δε βρίσκουν χώμα εύφορο

ν' ανθίσουνε τα λόγια,

όταν σαν σπόροι άτυχοι, 

σ' άγονη γη σαπίζουν,

καλύτερη είναι η σιωπή.

Μαρία Γασπαράτου