Σιωπές

 Σιωπές... 

σαν νύχτα απλώνoνται

πάνω από αλήθειες τρομαγμένες,

που ένα σωτήριο σκοτάδι ψάχνουν 

για να κρυφτούν...

Σιωπές...

τείχη ανάμεσά μας ορθώνουν

και λίγο λίγο ξένοι γινόμαστε.

Δε σε ψάχνω πια.

Δε με ψάχνεις.

Βουβές στιγμές, 

καταπίνουν αχόρταγα

το χτες και το τώρα,

και μόνο 

πίσω από κάποιου κελιού σκοτεινού

τα κάγκελα, 

απελπισμένο το αύριο, 

εκλιπαρεί

να το απελευθερώσουμε.

Μαρία Γασπαράτου