Γλυκό τριαντάφυλλο στα χείλη

Θα πάρω απ' το χέρι τη λύπη

λες κι είναι φίλη καλή...

Σε δρόμους θα βαδίζουμε υγρούς

και μια παράξενη βροχή 

μες στην ψυχή όλο και πιο βαθιά 

θα στάζει.

Θα νιώθω ένα περίεργο πόνο
που σαν αρρώστια θα 'ναι
και σαν επώδυνη γιατρειά,
καθώς μπροστά μου το σκοτάδι 

θα πυκνώνει.
Σε κάθε βήμα μου θ' αποκαλύπτονται

κρυμμένα μυστικά...
αγκάθια σε τριαντάφυλλα
που θα πληγώνουν,
μα θα 'ναι ασήμαντα
μπροστά στων ρόδων την ανείπωτη 

ομορφιά.

Η νύχτα όμως λίγο λίγο θα μ' αφήνει

και σ' ένα ξέφωτο θα φτάνω
όλο και πιο κοντά
ενώ θα 'χω μια αίσθηση
από γλυκό τριαντάφυλλο στα χείλη.
Ώσπου στο φως 

μιας πολυπόθητης αλήθειας θα βρεθώ

και θα 'μαι μόνη.
Η λύπη θα μου γνέφει πια από μακριά
κι απ' το πυκνό σκοτάδι της θα μου κουνάει 

ένα λευκό μαντήλι...

Μαρία Γασπαράτου