Στην άκρη της θάλασσας

 Ξέρεις τι θα 'θελα μόνο;

Ένα λευκό χαρτί κι ένα μολύβι,
στην άκρη της θάλασσας.
Ν' ακούω απλά των γλάρων
τα ελπιδοφόρα καλέσματα,
το χλευασμό των κυμάτων
σε κάθε τι στάσιμο,
του ανέμου το ράπισμα
σε ό,τι πληγώνει
κι ενός καραβιού το σφύριγμα
μακριά,
που θα 'ρχεται
και που ταυτόχρονα θα φεύγει.
Να έχω κάπου
ν' ακουμπήσω το ανέφικτο.
Ελεύθερο να ταξιδεύει το όνειρο.
Να φεύγουν με το απόκοσμο καράβι
όσα με πόνεσαν
και μαγικά την ίδια ώρα
να έρχονται μαζί του όσα ελπίζω.
Σ' ένα σύμπαν παράλληλο
ερχομός και φυγή
την ίδια λύτρωση να εκπνέουν
κι όλα να σημαδεύουν
το λευκό μου χαρτί,
με λέξεις που ανάσες θ' αφήνουν.
Εκεί στην άκρη της θάλασσας...

Τι κι αν όλα θα φαίνονται απίστευτα,
θαύματα γίνονται
φτάνει εσύ να τ' αφήσεις να γίνουν.


Μαρία Γασπαράτου