Ένα καράβι στην ακτή

Κοίτα μακριά,

λίγο μακρύτερα απ' τις εθιστικές σου 

ψευδαισθήσεις,

από τα κατασκευασμένα οράματα

και τα ουράνια τόξα, 

που βουρκωμένους ουρανούς εκβιάζεις

να σου υποσχεθούν.

Το βλέμμα σου μονοπωλεί 

ένας ορίζοντας 

σαν σχοινί που τεντώνεις με βία,

για να μακρύνει με όποιο κόστος,

παράταση ζωής να δώσει 

στο άπιαστο,

στο άγνωστο προοπτικές,

στις καταδικασμένες μάχες σου

μια αιτία,

στην εγκληματική σου προσμονή

κάποιο άλλοθι,

ενώ ένα καράβι στην ακτή 

περιμένει

να σηκώσεις την άγκυρα

να λύσεις τα σχοινιά

να ταξιδέψει ως εκεί 

που έχει ταχθεί να ταξιδέψει,

κοντά η μακριά, τι σημασία έχει;

Μόνο ν΄ αφήσει το λιμάνι,

να ξεκολλήσει από τον ντόκο,

να υψώσει επιτέλους πανιά.

Μαρία Γασπαράτου