Μιά ολόκληρη απουσία

 Σαν κάθε βράδυ μετράς  

της ζωής σου τ' αθέατα φεγγάρια...

ένα παλιό κομπολόι από νύχτες λειψές...

πέφτουν αργά η μία πάνω στην άλλη

σαν χάντρες από σάπιο ξύλο

που παραδίνονται παθητικά 

σε μιά επώδυνη ένωση

χωρίς σκοπό...

Ένα φεγγάρι να 'βλεπες μόνο...

να διώξει το σκοτάδι απ' το βλέμμα σου 

να μην τρομάξει το αύριο σαν έρθει...

μα απ' τ' ανοιχτό παράθυρό σου

σαν πεταλούδα πετάει μακριά η ελπίδα.

Μισή βγήκε απόψε η σελήνη 

κι ανάμεσά σας σαν εχθρικός πλανήτης

στέκει όπως πάντα μιά ολόκληρη απουσία...

άλλη μιά νύχτα σου κρύβει το φως...

Μαρία Γασπαράτου