Αγαπημένος τόπος σου ο σταθμός.
Σ' ένα παγκάκι ονειρευόσουνα ταξίδια
κι όταν σε ρώταγα ανασήκωνες τα φρύδια..
Κανείς μου έλεγες δεν είναι κανενός.
Θυμάμαι πάντα τη θλιμμένη σου ματιά
να χάνεται στου ορίζοντα τα βάθη
όπου έβρισκες του ονείρου σου την άκρη
και που σ' αυτό εγώ δεν ήμουν πουθενά.
Κι άλλες φορές σε μιά γωνιά του λιμανιού
το άπληστο βλέμμα σου ακολούθαγε τα πλοία
και δίχως μιά ξεκάθαρη αιτία
είχες απρόβλεπτα ξεσπάσματα θυμού.
Σ' ένα άλλο τόπο τώρα σ' άλλη γη
τα δειλινά ίσως κοιτάς πάλι τα τρένα
κι ίσως η σκέψη σου να σ' οδηγεί σε μένα
και να ονειρεύεσαι κρυφά μιά επιστροφή.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου