Θ' αφήσω πίσω μου τους δρόμους
που με φέρνανε...
τίποτα δεν υπάρχει που να με καλεί κοντά σου
κι ανάμεσά μας μία κόκκινη γραμμή
σαν φίδι πύρινο
σαν σύρμα ηλεκτροφόρο
σαν ακροβατικό φλεγόμενο σχοινί...
από τη μιά πλευρά εγώ
χωρίς καμία προσδοκία
κι από την άλλη εσύ
τοπίο απόμακρο
μέσα σ' ένα θαμπό κι αδιαπέραστο γυαλί...
δεν προσπαθώ πια να σε δω
ούτε και να σ' αγγίξω
πέρα απ' της άρνησης τον αιματοβαμμένο ορίζοντα
δεν με προσμένει τίποτα...
θ' αφήσω πίσω μου τις θάλασσες
τους ουρανούς
τους δρόμους που με φέρνανε...
σε κάποια "αντίο" δεν υπάρχει επιστροφή...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου