Τα καράβια που φεύγουν

Να κοιτώ τα καράβια που φεύγουν...
το διψασμένο βλέμμα μου ακούραστο
ως της θάλασσας την άκρη να τ' ακολουθεί
κι εκείνα ολοένα να μικραίνουν
σαν όνειρα που λίγο λίγο ψαλιδίζονται
γιατί έτσι μεγάλα δεν τα άντεξε η ψυχή
μέχρι που τόσες δα να γίνονται κουκκίδες
στο βάθος του ορίζοντα
σαν δυσδιάκριτες τελείες
σαν αποσιωπητικά
που μπαίνουνε σε κάτι που τελειώνει
μα υποθάλπουν μιά θολή συνέχεια
κάποια αόριστη μα υπαρκτή προοπτική...
Να κοιτώ τα καράβια που φεύγουν
να ονειρεύομαι πως φεύγω μαζί τους κι εγώ...
σ' όλα όσα αρνήθηκα
σ' όλα όσα δεν μπόρεσα
σ' όσα δεν τόλμησα
να φτάνω...

Μαρία Γασπαράτου