Κάθε φορά που επιστρέφω από έναν Αύγουστο

Κάθε φορά που επιστρέφω από έναν Αύγουστο

δε νιώθω λύπη...

είναι τα χέρια μου γεμάτα πεφταστέρια

είναι τα μάτια μου γεμάτα θάλασσες

και τα μαλλιά μου έχουν το φως της πανσελήνου...

τα όνειρά μου είναι βαμμένα μπλε

κι είναι οι σκέψεις μου κατάλευκα καράβια

σ' έναν ορίζοντα καθάριο και μακρύ...

μ' ακολουθεί μιά χρυσαφιά γραμμή

σα νήμα που ύφαναν οι πρωινές αχτίδες του ήλιου

σα να με δένει τρυφερά μ' όλα όσα έζησα

και που δεν σβήνουν έτσι απλά με ένα αντίο...

Κάθε φορά που επιστρέφω από έναν Αύγουστο

δε νιώθω λύπη...

είναι γεμάτες απ' τ' αστέρια του οι νύχτες μου

κι είναι γεμάτη από τον ήλιο του η ψυχή μου...

Μαρία Γασπαράτου