Μια έρημη ακτή

 Καράβι εσύ 

που ξεμακραίνει,

στου ορίζοντα τα βάθη, 

χάνεται...

με πλώρη αγέρωχη, 

σχίζει τα κύματα, 

τραβά μπροστά 

με ορμή...

κι εγώ μια έρημη ακτή, 

ακίνητη,

προσμένει πληγωμένη

και μόνο η θάλασσα, 

κοντά της έρχεται

και συμπονετικά 

της γλείφει την πληγή.

Μαρία Γασπαράτου