Βράδυ στερνό του Σεπτέμβρη

Βράδυ στερνό του Σεπτέμβρη...

κι όπως γοργά προχωράμε, 

στου φθινοπώρου βαθιά,

τη μελένια καρδιά,

μια νοσταλγία γλυκιά,

στην ψυχή φώλιασε ήδη,

για κείνο τον ήλιο, 

για κείνο το φως,

για κείνο της θάλασσας

το απαλό γαλάζιο...

Θ' αλλάξουν όλα σιγά σιγά...

κι απ' αύριο πια,

τίποτα δε θα 'ναι

το ίδιο...

Μαρία Γασπαράτου