Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Μέσα στο διάβα των καιρών,

σκόνταψες κι έπεσες πολλές φορές,

πάνω σε "όχι" και σε "μη".

Δε λύγισες,

δεν παραιτήθηκες,

δεν το 'βαλες ποτέ σου κάτω.

Σε στήσανε στον τοίχο,

πέτρες σου ρίξανε,

γιατί κάποτε τόλμησες

να διεκδικήσεις τη ζωή...

φράχτες όρθωσαν γύρω σου,

και σου 'παν

πως δε γίνεται μακριά να φτάσεις...

κι όταν στους μακρινούς ορίζοντες

θέλησες να πετάξεις,

ψαλίδισαν τα τρυφερά φτερά σου,

δέσμια να 'σαι πάντοτε,

σε μια αφιλόξενη κι άγονη γη.

Μα εσύ τα γιάτρευες κάθε φορά

τα πληγωμένα σου φτερά

κι ετοίμαζες σιγά σιγά,

την ανεπίστρεπτη φυγή σου.

Έσπασες με μια δύναμη απροσδόκητη

όλα σου τα δεσμά

κι εκεί που ονειρευόσουνα

κατάφερες να φτάσεις...

Γιατί η ψυχή σου,

όσο κι αν είναι από μετάξι καμωμένη,

εξίσου είναι φτιαγμένη από ατσάλι...

γιατί εσύ δεν είσαι απλώς η Βάσω,

η Μαρία, η Φανή, η Άννα, η Ερατώ

ή η Ηλέκτρα...

γιατί εσύ το ίδιο είσαι το φως,

η δύναμη, η αγάπη, η ζωή...

γιατί εσύ είσαι η ΓΥΝΑΙΚΑ. 

Μαρία Γασπαράτου