Κάποτε θα 'θελα να έρθει η άνοιξη,
πιασμένη χέρι χέρι με το δίκιο
κι ο ήλιος ν' ανατείλει αλλιώς...
να 'χει τη λάμψη του καλού
και της αλήθειας.
Των πικραμένων οι αναστεναγμοί
να ενωθούν,
αέρας δυνατός να γίνουν
κι όλα του κόσμου τα άδικα,
μέσα στην ιερή του ορμή
σαν σκόνη να σκορπίσουν.
Καμιά σκιά,
κανένα βάσανο,
κανένα "αχ",
πάνω απ' τον κόσμο να μη μείνει.
Ούτε παράπονο στα χείλη,
που είναι για λίγους οι χαρές,
ούτε και λύπη μες στο βλέμμα
που οι καιροί ακατάδεχτοι,
ό,τι αξίζαμε δεν έφεραν,
μήτε οργή μες στην ψυχή,
για τα όνειρα μας που προδόθηκαν...
Κάποτε θα 'θελα σαν έρθει η άνοιξη,
να γεννηθεί επιτέλους
η ελπίδα,
μέσα στο γέλιο των παιδιών.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου