Έφυγες

Έφυγες... 

κι έτσι όπως χάνονται 

στον αυγουστιάτικο ουρανό 

τα πεφταστέρια,

χάθηκες...

Δίχως τη λάμψη της αγάπης σου 

περνάνε τώρα οι νύχτες

κι είναι οι μέρες μου χλωμές,

δίχως το φως το ασύγκριτο

των στοργικών ματιών σου.

Ας ήταν να 'βρισκα ξανά

στην αγκαλιά σου καταφύγιο,

να μου χαΪδεύεις τα μαλλιά

κι ό,τι μες στην ψυχή μου

φέρνει σκοτεινιά,

με τρόπο μαγικό 

να μου το παίρνεις...

Έφυγες...

μα κι αν δεν είσαι δίπλα μου,

ποτέ δεν πρόκειται 

στ' αλήθεια να σε χάσω..

όσο θα υπάρχω,

κι εσύ βαθιά θα υπάρχεις 

μέσα μου...

 

Μαρία Γασπαράτου

(Για την Άννα που έχασε τη μητέρα της...)