Αλλο ένα καλοκαίρι

Μέσα απ' τα στάχυα 

τ' άκουσα

τα ψιθυρίσματα του ανέμου,

γι αυτό το καλοκαίρι 

που φεύγει άδοξα,

τις επικλήσεις των απελπισμένων 

για μια βροχή,

των λυπημένων κυμάτων 

το παράπονο, 

που δεν κατάφεραν 

πιο μακριά να φτάσουν

απ'  τ' ακρογιάλι,

τόσες κραυγές 

που ακόμα ταξιδεύουν

σ' ένα ουρανό ασυγκίνητο,

που δεν χαράμισε γι' αυτή τη γη

ούτε ένα δάκρυ...

Μέσα απ' τα στάχυα 

ακούω τώρα 

βαριά τα βήματα του Αυγούστου

που αναχωρεί.

Στάχτες αφήνει πίσω του

και κάρβουνα αναμμένα.

Μαύρο μαντήλι υψώνει

πάνω από φλεγόμενα δάση...

πικρό αντίο...

Και να... 

που άλλο ένα καλοκαίρι,

ακούσια,

βρώμικα ίχνη αφήνει

πάνω σε γη λεηλατημένη,

φεύγοντας...

Μαρία Γασπαράτου