Δρόμοι νυχτερινοί

Σε δρόμους χάνομαι 

που δεν περπάτησα ποτέ.

Δρόμους νυχτερινούς 

με φανοστάτες λιγοστούς 

κι απότομες στροφές.

Ψάχνω χωρίς καλά καλά να ξέρω τι

μα μέσα μου σαν άγριο θηρίο σε κλουβί

ουρλιάζει μια ασυγκράτητη ανάγκη.

Κι έτσι όπως ψάχνω 

την αλήθεια μου να βρω,

αιτίες, λάθη, μυστικά,

κρυμμένα "όχι" μου και "ναι",

όνειρα που φοβήθηκαν,

φάλτσες ελπίδες,

μια παιδική φωνή

σαν κάποια ουράνια μουσική 

από γλυκές άγνωστες νότες,

κάτι ακατάληπτο μου λέει.

Δάκρυα μου φέρνει

που να το καταλάβω δεν μπορώ...

μάλλον μεγάλωσα πολύ

και σε μια γλώσσα πάντα παιδική

ακούγονται οι αλήθειες.

Μαρία Γασπαράτου