ΕΛΕΝΗ

 Τη λεν Ελένη....

Κανένας πόλεμος 

για χάρη της δεν άρχισε...

μοιραία δεν υπήρξε, 

ούτε και καλλονή....

μια απλή γυναίκα ήτανε,

αδιάφορη σχεδόν, 

συνηθισμένη,

στο μυθικό της όνομα,

που αισθανότανε συχνά,

εγκλωβισμένη.

Σαν ξένο ρούχο το ένιωθε...

σαν φυλακή.

Σήμερα όμως το αποφάσισε,

στα μέτρα της να φέρει 

το όνομά της.

Ελευθερίας λάβαρο 

στο Έψιλόν της, 

βάζει...

στο Λάμδα της, 

Λαχτάρα για ζωή...

στο δεύτερό της Έψιλον, 

για ό,τι πόθησε πολύ, 

Επιμονή...

στο Νι της, 

ένα Ναι μεγάλο στα όνειρά της

και στο στερνό το Ήτα, 

έναν Ήλιο,

τη γκρίζα της για να φωτίσει

την ψυχή.

Τη λεν ΕΛΕΝΗ...

δεν είναι πια αδιάφορη, 

ούτε συνηθισμένη...

το όνομά της έκανε 

στεφάνι στα μαλλιά της 

κι είναι μοναδική.

Μαρία Γασπαράτου