Αυτοί που μένουν

Είναι κι αυτοί που μένουν

ό,τι κι αν γίνει...

στη λύπη σου και στη χαρά,

στα δύσκολα και στα απλά,

στα λίγα, στα πολλά,

στης ζωής σου, κάποτε,

το "τίποτα",

που απλώνουν χέρια

να πιαστείς,

χαμόγελα να μοιραστείς,

ψυχή ν' αντέξεις.

Είναι κι αυτοί που μένουν

ό,τι κι αν γίνει,

τις ώρες που είσαι ανεπαρκής,

κλειστός σαν στρείδι,

ανασφαλής,

που χάνεσαι

και που δε θέλεις άνθρωπο να δεις,

που τίποτα δεν περιμένεις...

δε σε ξεχνούν,

δεν κάνουν σαν ποτέ να μην υπήρξες,

που όταν επιστρέφεις είναι εκεί,

γιατί κάτι σημαίνεις.

Είναι κι αυτοί που μένουν

ό,τι κι αν γίνει...

που στης ζωής σου το ασταθές τοπίο,

γίνονται δέντρα...

Δεν είναι όλα ψεύτικα, ξέρεις...

Μαρία Γασπαράτου