Γράμματα

Δεν έπαψα ποτέ μου

να σου γράφω γράμματα

για όσα μέσα μου ασφυκτιούν

και τρόπο ψάχνουν 

να ελευθερωθούν

μες στη γλυκιά ανάμνησή σου.

Tα χρόνια πέρασαν 

μα απόμεινα παιδί...

κι είναι φορές 

που αναζητώ την αγκαλιά σου,

όταν του κόσμου οι αλήθειες 

με τρομάζουν...

σαν τότε, 

στο κρεβάτι σου που τρύπωνα, 

όταν τα βράδια ξύπναγα,

από κάποιον εφιάλτη.

Τώρα, σ' ένα λευκό χαρτί,

χαράζω αγάπης δρόμους...

με λέξεις χτίζω γέφυρες

για να σε φτάσω... 

γράμματα γράφω...

κι όσο κι αν μοιάζει απίστευτο αυτό,

μέσα μου αισθάνομαι βαθιά,

πως τα διαβάζεις.

Μαρία Γασπαράτου