Ένα πρόθυμο μικρό χελιδονάκι

Σε κούρασε 

αυτό το ατέρμονο ταξίδι

από το τίποτα στο πουθενά.

Μακρύς ο δρόμος

κι έχεις στα πόδια αλυσίδες

κι έχεις αδύναμα φτερά

κι είναι η ψυχή σου πεταλούδα

που ψάχνει μια φωτιά,

το τελευταίο της πέταγμα 

να της χαρίσει.

Πίσω στου χρόνου

τα ολοπράσινα λιβάδια,

κάποια ανθισμένη Κυριακή,

ήρθε ένα πρόθυμο 

μικρό χελιδονάκι...

στα χείλη σου ήθελε  

ν' αφήσει απαλά,

το πιο γλυκό φιλί της άνοιξης... 

μα στον παλιό καθρέφτη

ο φόβος σου ψιθύρισε,

πως ίσως κάποτε 

να σου το πάρει πίσω...

Τον πίστεψες...

κι έφυγε θυμωμένη η άνοιξη

και πέταξε μακριά το χελιδόνι.

Έκτοτε σε ψυχρά φιλιά

ψάχνεις να βρεις 

εκείνο το γλυκό 

που αρνήθηκες φιλί...

μα πώς...

αφού από τότε σε φιλούν 

μονάχα οι χειμώνες...

Μαρία Γασπαράτου