
σε μια βροχή που έπαψε,
σ' ένα σταθμό που άδειασε,
άφησα ένα σημάδι.
Πίστεψα πως το έχασα,

πως ξαφνικά λυτρώθηκα,
μα το 'νιωσα και πάλι.
Το γεύτηκα στα χείλη μου,
το είδα στη ματιά μου,
το'νιωσα να καρφώνεται
σα σφαίρα στην καρδιά μου.
Δεν πρόσεξα, δε νοιάστηκα,
δε φρόντισα το τραύμα.
Νόμισα πως το γιάτρεψα,
πως έγινε το θαύμα.
Μα πόσο λάθος έκανα
και πόσο έξω έπεσα!
Το να 'σαι ανυποψίαστος
δεν είναι αστείο πράγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου