Αναγνώστες

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025

Απρίλη μου


Πού νά βρω έναν ουρανό,
τον ήλιο σου ν' αφήσεις, 
Απρίλη μου,
που ο ουρανός είναι μικρός
και δε χωράει το φως σου...
Πού νά βρω μία θάλασσα, 
καθάριο μπλε ν' απλώσεις,
που η θάλασσα είναι βρόμικη
και θα σου το λερώσει...
Ψυχές στ' αλήθεια ελεύθερες, 
Απρίλη μου, πού νά βρω,
πνοή αγάπης μέσα τους,
η αύρα σου να φέρει, 
που είναι οι ψυχές από καιρό,
πιασμένες στα δεσμά τους...
Μα έλα, 
λίγη έστω από τη λάμψη σου,
στα μάτια μας ν' αφήσεις,
των λουλουδιών σου το άρωμα
τ' όνειρο ν' αναστήσει,
λόγο να βρει και δύναμη,
ξανά,
τα κουρασμένα της φτερά,
μες στην καρδιά της άνοιξης,
να δοκιμάσει η πίστη.

Μαρία Γασπαράτου
 
Καλό μήνα να έχουμε, με υγεία!!!


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2025

Όσα δεν αντέχω


 Όταν τα πράγματα, 
έξω και μέσα μου, σκουραίνουν,
παίρνω το σύννεφό μου αγκαλιά
και σε ουρανούς αθέατους,
μόνη μου ταξιδεύω.
Δε θα με βρεις πουθενά.
Όταν τα φώτα 
της άθλιας ματαιοδοξίας μου,
τα μάτια μου κουράζουν,
μες στο σκοτάδι το απαλό, 
της νύχτας μου, 
βουλιάζω...
μες στην ανυπαρξία μου, 
για μένα μόνο υπάρχω...
δε θα με δεις πουθενά.
Όταν ο θόρυβος τόσων φωνών, 
που επιτακτικά 
γυρεύουν να μ' αλλάξουν,
με τρελαίνει,
σιωπώ...
βουβαίνομαι...
μιλιά δε βγάζω...
χάνομαι,
μες στη λυτρωτική μου, 
εκούσια μοναξιά.
Όταν κανένα ίχνος μου δε βρίσκεις,
σημάδι κανένα,
καμιά αναφορά,
παλεύω με όσα δεν αντέχω...
να ξέρεις...

Μαρία Γασπαράτου




Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025

Περιμένοντας τη βροχή


Οι μέρες στέρεψαν από φως...
η μία διαδέχεται την άλλη,
κρατώντας 
στ' αφυδατωμένα χέρια τους,
συννεφιασμένους ουρανούς 
κι άχρωμα τοπία...
κι ούτε μια ηλιαχτίδα
δε μπορεί 
το συμπαγές θαμπό στερέωμα 
να διαπεράσει
κι ούτε μια στάλα βροχής
δεν καταδέχεται, 
στη στείρα γη να πέσει,
λίγη δροσιά να φέρει
στης ψυχής μας τον κάματο, 
σαν τίποτα άλλο η ζωή 
να μην αξίζει,
παρά μονάχα 
ένα  μουντό, μουχλιασμένο παρόν.
Ίσως μια μπόρα δυνατή, 
μια καταιγίδα,
να 'φερνε πίσω 
σα λαμπρό ουράνιο τόξο,
την ελπίδα που χάθηκε... 
Τα μάτια μου κουράστηκαν, 
σ' έναν θολό ορίζοντα
αγκιστρωμένα,
μα πάνω του, επιμένω,
σαν σκονισμένες σημαίες,
προσδοκίες να κρεμάω,
περιμένοντας τη βροχή.

Μαρία Γασπαράτου





Κυριακή 2 Μαρτίου 2025

Χαρταετοί


Πάνω στων δέντρων τα κλαδιά, 
πάνω στα σύρματα,
πάνω στις στέγες των σπιτιών,
κάτω στο χώμα,
χάρτινα σώματα μισά, 
κομματιασμένα,
άμοιροι, ανύποπτοι χαρταετοί,
ρομαντικοί κι ονειροπόλοι,
στη λογική ανυπότακτοι,
χωρίς ελπίδα επαναστάτες,
κινήσατε κι εσείς για ένα ταξίδι
μακρινό,
σαν τα πουλιά 
να σχίσετε τους ουρανούς,
ψηλά να πάτε,
έστω κι αν κάποιος, 
σας κρατούσε το σχοινί,
μοιραίοι και καταδικασμένοι..
πώς σας λυπάμαι...
Όμως δεν ξέρω... 
ίσως ν' αξίζει κάποτε
πάνω από κάθε τι ρηχό,
φθηνό και λερωμένο, να πετάξεις
κι ας χαθείς..
Κι ίσως ποιος ξέρει,
να φυσήξει δυνατά κάποια στιγμή 
ένας αέρας λυτρωτής
κι έτσι απρόσμενα να βρεις
ένα αγνό, αμόλυντο τοπίο,
έναν πραγματικά ελεύθερο 
ουρανό.

Μαρία Γασπαράτου

Χρόνια πολλά!
Καλή Σαρακοστή!




















Σάββατο 1 Μαρτίου 2025

Για να ΄ρθει κάποτε μια άνοιξη...


Στάσου εδώ 
κι αφουγκράσου,
του Μάρτη 
τις βαριές πατημασιές,
του πρωινού το υγρό παράπονο,
τις λαμπερές δροσοσταλιές
σαν δάκρυα που κυλούν, 
στα άνθη της τριανταφυλλιάς,
ήχους, σιωπές,
ψιθύρους και κραυγές,
ψυχών προσευχές,
καρδιών πληγωμένων,
τους χτύπους.
Δικαιοσύνη όλα ζητούν...
Το μέλλον μες στα μάτια των παιδιών,
το όνειρο μες στο χαμόγελό τους,
ο ορίζοντας που αγωνίζεται 
απ' τα σύννεφα να βγει,
με περηφάνια να καθρεφτιστεί,
μες στο αθώο βλέμμα τους,
δικαιοσύνη όλα ζητούν...
Για να 'ρθει κάποτε μια άνοιξη,
που δε θα ντρέπεται 
να φέρει χαρά της.

Μαρία Γασπαράτου

Καλό μήνα με υγεία και Δικαιοσύνη!