Καλοκαίρι ξανά

 Καλοκαίρι ξανά

κι ό,τι είναι όμορφο και φωτεινό,

θέλω να ελπίζω

πως μέσα απ' του Αιγαίου 

τα γαλάζια νερά,

με γιορτινά τραγούδια,

έρχεται.

Γοργόνες οι σκέψεις μου, 

κάθε καραβοκύρη 

με λαχτάρα ρωτούν,

αν ζει του κόσμου 

το χαμένο όνειρο...

αν κάπου εκεί 

στης γης τα πέρατα

το έχουν ανταμώσει...

Δεν απαντούν...

όμως το βλέμμα τους κοιτώ 

που χάνεται

στου ορίζοντα τα μάκρη,

σαν κάτι να προσμένουν 

που άργησε,

μα είναι βέβαιο πως θα 'ρθει...

Καλοκαίρι ξανά

και μέσα μου η πίστη

δοκιμάζει δειλά,

τα καινούρια φτερά της.

Μαρία Γασπαράτου

Ένα πρόθυμο μικρό χελιδονάκι

Σε κούρασε 

αυτό το ατέρμονο ταξίδι

από το τίποτα στο πουθενά.

Μακρύς ο δρόμος

κι έχεις στα πόδια αλυσίδες

κι έχεις αδύναμα φτερά

κι είναι η ψυχή σου πεταλούδα

που ψάχνει μια φωτιά,

το τελευταίο της πέταγμα 

να της χαρίσει.

Πίσω στου χρόνου

τα ολοπράσινα λιβάδια,

κάποια ανθισμένη Κυριακή,

ήρθε ένα πρόθυμο 

μικρό χελιδονάκι...

στα χείλη σου ήθελε  

ν' αφήσει απαλά,

το πιο γλυκό φιλί της άνοιξης... 

μα στον παλιό καθρέφτη

ο φόβος σου ψιθύρισε,

πως ίσως κάποτε 

να σου το πάρει πίσω...

Τον πίστεψες...

κι έφυγε θυμωμένη η άνοιξη

και πέταξε μακριά το χελιδόνι.

Έκτοτε σε ψυχρά φιλιά

ψάχνεις να βρεις 

εκείνο το γλυκό 

που αρνήθηκες φιλί...

μα πώς...

αφού από τότε σε φιλούν 

μονάχα οι χειμώνες...

Μαρία Γασπαράτου

Μια αχνή γραμμή στον ουρανό

Είμαστε στάλες της βροχής 

μιας ανοιξιάτικης αυγής,

χάδια υγρά,

που στα καινούρια ανθάκια

μιας τρυφερής ροδακινιάς , 

με αγάπη θα κυλήσουν

κι απ' τον ψηλό της τον κορμό

σε μια μοιραία διαδρομή, 

θα φτάσουν ως το χώμα 

και θα σβήσουν.

Είμαστε κύματα κι εμείς

μιας θάλασσας αλαργινής,

που ταξιδεύουμε 

για λίγο στο γαλάζιο

κι όταν θα έρθει η στιγμή

κάποιο θλιμμένο δείλι,

από μια απόκοσμη ακτή,

στερνά θα στείλουμε φιλιά,

στου ορίζοντα 

τα ματωμένα χείλη.

Είμαστε σύννεφα λευκά

που ταξιδεύουμε γοργά,

άσπρα πουλιά

στο φως μιας αυταπάτης.

Σ' ένα ταξίδι απατηλό

που κάποτε τελειώνει,

μια αχνή γραμμή στον ουρανό

θ' αφήσει μόνο η ψυχή,

που μ' ότι αγάπησε βαθιά

θα την ενώνει.

Μαρία Γασπαράτου