Καλό μας μήνα!

Μάρτης ξημέρωσε, καλό μας μήνα!

Διώχνει η άνοιξη τη χειμωνιά

βγαίνει ο ήλιος λαμπρός στην Αθήνα

και στων Κυκλάδων τα άσπρα νησιά.

Μάρτης ξημέρωσε κι είναι μια νίκη.

Το φως διέλυσε τη σκοτεινιά

άνοιξη ανέτειλε στη Σαλονίκη
κι ο Αη Δημήτρης εχθρούς πολεμά.

Μάρτης ξημέρωσε στον Ψηλορείτη.

Όμορφα χρώματα γέμισε η γη

στέλνει ο ήλιος το φως του στην Κρήτη

στα Δωδεκάνησα ανθίζει η ζωή.

Μάρτης ξημέρωσε φέρνει λιακάδα.

Κάτι γεννιέται που σπέρνει χαρά

άνθη ελπίδας γεμίζει η Ελλάδα

κι από ψηλά ο Θεός της γελά!

Μαρία Γασπαράτου

Κράτα με απόψε...

Κράτα με απόψε...
σα να 'ταν αύριο να με χάσεις...
σα να 'τανε το σώμα μου
να μη τ' αγγίξεις ποτέ ξανά...
Να δω στα μάτια σου
να καίγονται τ' ανείπωτα...
κι όσα μισώ
που είναι κρυμμένα στην ψυχή σου
στάχτη να γίνονται
απ' το φόβο
πως δεν πρόκειται άλλη φορά
να μ' αγκαλιάσεις...
Και να γινόμουν
έτσι απρόσμενα για σένανε
τα πάντα...
καμιά χαρά μακριά μου....
τίποτα...
Έτσι απόψε θα 'θελα
να με κρατήσεις...
έτσι αδιαπραγμάτευτα
να μου ανήκεις...
απόλυτα...παράλογα...
εγωιστικά...
κι άσε με το πρωί ν΄αναρωτιέμαι
μήπως το είδα στ' όνειρό μου...
Μη με ξυπνήσεις...
μονάχα κλείσε φεύγοντας
την πόρτα απαλά...

Μαρία Γασπαράτου

Λάθος σ' ονειρεύτηκα

Δε με πειράζει
που πια στα χείλη σου
ανθίζουν ξένες λέξεις...
ούτε που της ψυχής μου
τ' αγριολούλουδα μαραίνονται
σε μια σου άρνηση στεγνή...
Θα βρουν γόνιμα χείλη...
ψυχές βαθιές...
και βλέμματα ζεστά...
θ' ανθίσουν πάλι...
Δε με πειράζει που η αλήθεια
άργησε κάπως...
κι εγώ συνήθισα
το ανέμελο μου πέταγμα
ν' απολαμβάνω
στον ψεύτικο σου ουρανό...
ούτε που αναπάντεχα
τσάκισα τα φτερά μου
στο τσιμεντένιο μου παρόν...
μα είναι που άξαφνα άλλαξε
το πρόσωπο σου στην αφή μου...
και πια τα χέρια μου μισώ
γι αυτό το άγνωστο που αγγίζω...
είναι που πλέον δε σ' αναγνωρίζω...
είναι που σ' έχασα...
είναι που λάθος σ' ονειρεύτηκα...

Μαρία Γασπαράτου