Χαρά να φέρεις

Θέλω σαν άγγελος γλυκός να ρθείς,

μέσα σ' ένα ζεστό μελένιο φως,

χαρά να φέρεις.

Να γίνεσαι ήλιος λαμπερός, 

κάθε φορά που συννεφιάζει στην ψυχή,

χρυσή πανσέληνος, 

κάθε φορά που μέσα μας βραδιάζει...

Όσα ανορθόγραφα άφησε

ο χρόνος ο παλιός,

μ' ένα σου νεύμα μαγικό, 

θέλω να σβήνεις.

Στο πέρασμά σου, 

ευωδιαστά, 

ν' ανθίζουνε τριαντάφυλλα

κι όλη η πορεία σου,

αγάπης ίχνη να αφήνει.

Σαν μελωδία θεϊκή,

πάνω απ' όλα μας τα φάλτσα 

να κυλάς

κι ο κόσμος όμορφα ν' αλλάζει...

κι όταν θα φύγεις και θα γίνεις παρελθόν,

θέλω για σένα τα καλύτερα να λέμε...

λαμπρό πως ήτανε,

καλοσυνάτο,

ελπιδοφόρο,

δοτικό,

το 2025.

Μαρία Γασπαράτου

Χαρούμενο να είναι για όλους, το 2025, με υγεία και αγάπη!!!

Ίσως ακόμα προλαβαίνεις

 Ίσως ακόμα προλαβαίνεις,

κάτι συγγνώμες που δεν είπες,

να πεις, 

να ελαφρύνει η ψυχή σου...

ίσως ακόμα, 

και να μην είναι ολότελα αργά,

για κείνα σου τα δίκια 

που σε καίνε,

που πάντα δείλιαζες 

ν' αγγίξεις,

μα μέσα σου ήξερες 

πως θα 'πρεπε αναμμένη

ν' αφήσεις τη φωτιά...

Βρες τη φωνή σου,

αυτή που 'χεις ξεχάσει,

πάλεψε για όλα εκείνα 

που διψάς,

όμως ποτέ δεν τόλμησες 

να διεκδικήσεις,

βάλε επιτέλους όρια,

βγες απ' τα περιθώρια,

τα χέρια σου άπλωσε,

δώσε και πάρε,

κλάψε αν θέλεις, 

γέλα, 

τραγούδα,

μίλα...

πες όλα εκείνα 

στην ψυχή σου που κρατάς 

φυλακισμένα

και κάνε κήπο, μέσα σου, 

το σκοτεινό κελί..

Κρίμα δεν είναι φεύγοντας 

ακόμα μια χρονιά,

ν' αφήσει πίσω της

λειψή ζωή

κι απωθημένα;

Μαρία Γασπαράτου

Καλές γιορτές εύχομαι σε όλους

και μια χαρούμενη χρονιά, με υγεία και χωρίς απωθημένα!!!

Στον αγαπημένο φίλο, Νίκο Βρεττό

Στον σπουδαίο στιχουργό, στον υπέροχο άνθρωπο, στον αγαπημένο φίλο, Νίκο Βρεττό,

που τόσο αναπάντεχα έφυγε.

Καλό σου ταξίδι Νίκο.

Θα μας λείψεις πολύ, μα θα έχεις πάντα μια φωτεινή θέση στην ψυχή μας.

Σκοτείνιασε αναπάντεχα η μέρα

και του Δεκέμβρη τη λιακάδα

έσβησε ξαφνικά,

βαριά μια συννεφιά...

Δεν είσαι πια μαζί μας

μα έμειναν οι στίχοι σου...

Λόγια δικά σου 

με αρετή και καλοσύνη 

κεντημένα,

αστέρια έγιναν 

που αιώνια θα λάμπουν

στου ουρανού μας 

το θαμπό στερέωμα,

να μας θυμίζουν 

πόσο υπήρξαμε στ' αλήθεια 

τυχεροί,

που μέσα σ' όλα τα φθηνά, 

τ' ανούσια, τα υστερόβουλα, 

τα βρόμικα, τα ψεύτικα,

γνωρίσαμε έναν Ποιητή

με  αγνή ολοκάθαρη ψυχή,

γνωρίσαμε έναν Άνθρωπο 

με Άλφα κεφαλαίο.

Μαρία Γασπαράτου

Μια ψεύτικη χαρά

Άναψαν πάλι φώτα αστραφτερά, 

χριστουγεννιάτικα στολίδια 

και λαμπάκια και γιρλάντες, παντού,

έτοιμα να σε πνίξουν.

Δέντρα τεράστια σε πλατείες, 

βοσκοί και μάγοι και δώρα

κι ο μικρός Χριστός στη φάτνη Του,

που Αγάπη φέρνει, 

αλλά κανείς δεν παίρνει,

από πιστούς και άπιστους

απλώς φωτογραφίζεται.

Στο internet ολημερίς

προβάλλεται ξεδιάντροπα,

μια ψεύτικη χαρά...

Γραφεία ταξιδίων επιμένουν 

πως πρέπει να προλάβεις

αυτή την προσφορά..

Χριστούγεννα να κάνεις

σε ειδυλλιακά, λευκά τοπία...

Να κλείσεις πρέπει γρήγορα τραπέζι

σε κάποιο ρεστοράν, 

μην το αμελήσεις, δε θα βρεις 

τη νύχτα της γιορτής...

την ίδια ώρα που άνθρωποι

εδώ και μήνες βρίσκονται 

σε λίστα αναμονής,

για ένα χειρουργείο...

Κι είναι κι αυτή η αναιδής, 

η εξοργιστικά επίμονη φωνή

που απ' όλα γύρω βγαίνει

και πάει να σε τρελάνει:

"Πρέπει να χαίρεσαι...

πρέπει να χαίρεσαι...πρέπει να χαίρεσαι..."

Να φύγεις θέλεις...

να κρυφτείς...

τίποτα να μη βλέπεις...

η έστω απλά να κοιμηθείς 

και να ξυπνήσεις 

τον Φλεβάρη.

Μαρία Γασπαράτου

Άννα του Δεκέμβρη (Αφιέρωμα στα ονόματα)

Άννα του Δεκέμβρη

Άννα του χειμώνα

σαν χρυσή ηλιαχτίδα 

μες στην παγωνιά

τα όνειρα μου φέγγεις

που τρομάζουν μόνα

το σκοτάδι διώχνεις

και την καταχνιά.

Άννα τ' όνομά σου

σαν γλυκό τραγούδι

στο άκουσμά του μόνο

χαίρεται η ψυχή

της βροχούλας μύρο

του χιονιά λουλούδι

της αγάπης θαύμα

της ζωής πνοή.

Μαρία Γασπαράτου

Αναστασία ( Αφιέρωμα στα ονόματα)

 Ίσως το 'χει το όνομά σου Αναστασία

κι όπου πας σκορπίζεις γύρω σου ζωή

κι οι στιγμές κοντά σου έχουν μια μαγεία

κι η ψυχή φτεροκοπάει σαν πουλί.

Ίσως να 'ναι το ωραίο όνομά σου

ίσως να 'ναι η γλυκιά σου η μορφή

κι ανασταίνομαι όταν βρίσκομαι κοντά σου

νιώθω μέσα μου ξανά μικρό παιδί.

Ίσως να 'ναι το όνομά σου Αναστασία

που γεμίζει η καρδιά μου με χαρά

έχεις φέρει στη ζωή μου ευλογία

στην ψυχή μου, της αγάπης ζεστασιά.

Μαρία Γασπαράτου