Θεσσαλονίκη

Ήρθες κρατώντας λάβαρα
και τρόπαια της νίκης
και της Θεσσαλονίκης
τις μνήμες μου ξυπνάς.

Κι εγώ τι κι αν κατάφερα
να ζήσω μακριά της,
εσύ με τη σκιά της,
πάντα θα με πονάς.

Κράτα λοιπόν τη νίκη σου
μαζί με την ψυχή μου.
Άδειασε το κορμί μου
κι ακόμα με χτυπάς.

Μα πια δε νιώθω τίποτα
κι ακόμα επιμένω
με πείσμα ν' ανασαίνω
κι ας λες πως με νικάς.

Το σημάδι

Σ' ένα πλοίο που έφυγε,
σε μια βροχή που έπαψε,
σ' ένα σταθμό που άδειασε,
άφησα ένα σημάδι.
Πίστεψα πως το έχασα,
πως επιτέλους ξέφυγα,
πως ξαφνικά λυτρώθηκα,
μα το 'νιωσα και πάλι.
Το γεύτηκα στα χείλη μου,
το είδα στη ματιά μου,
το'νιωσα να καρφώνεται
σα σφαίρα στην καρδιά μου.
Δεν πρόσεξα, δε νοιάστηκα,
δε φρόντισα το τραύμα.
Νόμισα πως το γιάτρεψα,
πως έγινε το θαύμα.
Μα πόσο λάθος έκανα
και πόσο έξω έπεσα!
Το να 'σαι ανυποψίαστος
δεν είναι αστείο πράγμα.