Έχει μια γεύση γλυκόπικρηκάποιες φορές ότι τελειώνει...
μιά μελαγχολική ομορφιά
σαν φθινοπωρινή λιακάδα
λίγο πριν έρθουν τα σύννεφα...
κι όπως βαδίζεις προς το τέλος
πιο όμορφα φαντάζουν τα τοπία...
πιο ζωηρά μοιάζουν τα χρώματα
λες και τα βλέπεις πρώτη φορά...
κι ο χρόνος λιγοστεύει
και η ματιά σου δε χορταίνει
τ' αδιάφορα μέχρι πριν λίγο θαύματα
και δε χορταίνει η ψυχή
μια ζεστασιά πρωτόγνωρη
απ όσα είχε υποβαθμίσει
συναισθήματα.
Κι ο δρόμος τελειώνει...
πίσω κοιτάς με νοσταλγία
ενώ περίεργα σε τυλίγει
μιά μελαγχολική ομορφιά
σαν φθινοπωρινή λιακάδα
λίγο πριν έρθουν τα σύννεφα...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου