Δεν ήταν δάκρυ...

Δεν ήταν δάκρυ...
μια βραδινή δροσοσταλιά ήταν
που αυθαίρετα χάραξε δρόμο
στο χλομό πρόσωπο μου
κι απ' το λαιμό μου
έφτασε ως την καρδιά...
Έκανες λάθος...
δεν ήταν δάκρυ...
μονάχα μια σταγόνα ήταν
της ξαφνικής φθινοπωριάτικης βροχής...
μια υδάτινη παράξενη βαρκούλα
που βρήκε λιμανάκι απάνεμο
στην άκρη του ματιού μου...
στάθηκε λίγο
κι έπειτα κίνησε
να συναντήσει την ψυχή...
Δεν ήταν δάκρυ...
έπεσες έξω...
Ήτανε μόνο μια στάλα γλυκιά
απ' το φιλί που μου 'δωσε
στο μάγουλο το αγιόκλημα...
ένα υγρό φιλί που κρύφτηκε
στο τρυφερό λακκάκι του λαιμού μου...
Πως θα μπορούσε να 'ναι δάκρυ...
δεν είδες καθαρά
μες στο σκοτάδι έτσι όπως έφευγες...
Όλα είναι δυσδιάκριτα το βράδυ
κι εύκολα όλα μπορούν
να παρερμηνευτούν...
Γι αυτό εσύ μη νοιάζεσαι...
Κράτα μονάχα το χαμόγελο...
κράτα την καληνύχτα...
κράτα αυτό που θες να δεις..
Αν ψάξεις...σίγουρα θα βρεις
μια βολική αλήθεια...