Άδικα ήρθες

Ήρθες μετά από καιρό,

στης θερινής βραδιάς 

τις στάσιμες ώρες...

επισκέπτης απρόσμενος

στα όνειρά μου.

Τα μάτια σου, 

έρημα φλεγόμενα νησιά,

εκλιπαρούσαν, 

του πελάγου μέσα μου

τα ήσυχα κύματα, 

να υψωθούν 

και τις άγριες φλόγες 

που ανελέητα σ' έκαιγαν,

να σβήσουν.

Ήρθες μετά από καιρό, 

στης ακίνητης νύχτας μου

την αφόρητη άπνοια.

Άδικα ήρθες...

Δε φυσάνε πια οι άνεμοι εδώ.

Μαρία Γασπαράτου