Άγνωστη πόλη

 Περπατώ ανόρεχτα

στους βρόμικους δρόμους,

στην άγνωστη πόλη...

ένα κίτρινο σάβανο

τυλίγει απαλά

το αρρωστημένο δειλινό.
Η σκόνη χορεύει
σε φόντο χρυσαφί...
πληγώνει τα μάτια.
Γυαλίζουν οι κάδοι
στα στενά πεζοδρόμια.
Τα σκουπίδια ασφυκτιούν...
προσπαθούν να δραπετεύσουν...
να προλάβουν τη σήψη.
Κι η ζωή μου
δραπετεύει κι αυτή.
Τρέχω ξωπίσω της...
δε την προφταίνω
κι είναι αργά...
Βράδιασε ήδη 

στην άγνωστη πόλη...
Στο κατώφλι του φόβου
μ' εκβιάζει
άλλη μια νύχτα σιωπής...

Μαρία Γασπαράτου